ย้อนรอยกำเนิด ดช. 2B ตอนที่ 1 : มิถุนายน 51 – มกราคม 52

 

หากยังจำกันได้ บนบรรณพิภพนี้เคยมีนิตยสารนาม 2B ลงมาจุติ

แน่นอนว่าทุกวันนี้ 2B ไม่ได้มีชีวิตอยู่บนแผงหนังสือมาเป็นเวลากว่า 10 เดือนนับจากวันที่เล่มสุดท้ายวางแผง ซึ่งเมื่อนับนิ้วบวกลบคูณหารกับจำนวนเล่มและเดือนปีที่ผ่านมา

วันเวลาเวียนบรรจบครบรอบ ไม่ทันไรก็ครบรอบ 1 ขวบปีพอดีเด๊ะที่ 2B เคยถูกวางขายบนแผง

และแน่นอนมันถูกส่งคืนมาในจำนวนที่ไม่ได้พร่องไปจากเดิมเลยซักนิดเดียว

……………..

…………….

มิถุนายน 51

 ย้อนหลังกลับไปค่ำคืนวันหนึ่งของเดือนมิถุนายน ที่ม้าหินหน้าบ้านไอ้ยู ( กตัญญู  สว่างศรี) เอ่อ….ม้าหินที่ว่านี่ผมหมายถึงชุดโต๊ะ+เก้าอี้หินอ่อนที่มีขายกันดาษเดื่อน ซึ่งแถวบ้านผมเรียกชื่อเล่นให้มันว่า ‘ม้าหิน’ ไม่ใช่หมายถึงม้าที่เป็นหินแต่ประการใด

กลับมาที่ม้าหินหน้าบ้านไอ้ยูอีกรอบ

คืนนั้นผมนัดแนะกับไอ้ยูเพื่อพูดคุยแชร์ไอเดียไว้เป็นข้อมูลในการทำนิตยสารเล่มนึงหลังจากที่ก่อนหน้านั้นผมได้โทรนัดกับมันไว้ล่วงหน้า

หลังจากที่ดวลวินนิ่งจนหน่ำใจ ที่สุดเราก็ได้เวลาคุยธุระกันเสียที

ผมเสนอโจทย์ว่าอยากทำหนังสือให้เป็นหนังสือสนุกๆอ่านง่าย ไม่ต้องหนักมาก ไม่ต้องเท่ เอางานง่ายสนุกๆไปเลย 

อารมณ์ในตอนนั้นผมนึกถึงนิตยสารฮิฮิแมกกาซีนที่เพิ่งล่วงลับไปและนิตยสาร a day ที่ยังโล้ดแล่นอยู่

ผมอยากจับทั้ง 2 เล่มนี้มาผสมกัน ให้ออกมาเป็นนิตยสารที่ผมกำลังจะเป็นบรรณาธิการ

ได้โจทย์แล้วเราทั้งคู่ก็ขายไอเดียกันสนุกผมจดไปบ้างหลงลืมบ้าง

เนื้อหาถูกวางไว้คร่าวๆ ที่นี้มาถึงเรื่องชื่อหนังสือ ซึงยอมรับว่าผมไม่ได้คิดไว้เลย

“ GT ไหม General Teenage ไง คล้ายๆ GM กลุ่มเป้าหมายมึงคือวัยรุ่นไม่ใช่เหรอ”

 ไอ้ยูขายไอเดียชื่อหนังสือ

“เออว่ะ” ผมเห็นด้วย ไม่ใช่ว่าคิดไม่ออกแต่เห็นด้วยจริงๆ

ผมจดชื่อหนังสือที่ไม่มีวันกำเนิดไว้ว่า GT แล้วเก็บไปเสนอในที่ประชุมพรุ่งนี้เช้าพร้อมกับเนื้อหา

 และเราก็ดวลวินนิ่งกันต่อ

…………….

……………

กรกฏาคม 51

วันนี้ผมนัดคุยกับ พี่ชายในวงการหนังสือ ซึ่งผมยกให้พี่แกเป็นรุ่นพี่ที่ผมโครตจะเคารพมากๆคนนึง

บนโลกมนุษย์เค้าคือ  พี่ เอ (ธวัชชัย คิดอ่าน) หรือ บก. เอ อดีตบรรณาธิการนิตยสาร ฮิฮิแมกกาซีน หนึ่งในนิตยสารต้นแบบของนิตยสารผม พี่เอให้คำชี้แนะที่ดี ซึ่งผมก็น้อบรับและนำมาปรับใช้เพื่อปรับสร้างเนื้อหาให้กับนิตยสารไร้ชื่อเล่มนี้  หลังจากวันนั้นและวันต่อๆมาผมมักแวะเวียนไปหาไอ้ยุและพี่เออยู่เสมอเพื่อพูดคุยเรื่องหนังสือเล่มนี้  โดยที่ผมคิดไว้ในใจเรียบร้อยแล้วว่าผมจะชวนทั้งสองคนมาร่วมสนุกกับหนังสือเล่มนี้แน่นอน

……………

…………..

ตุลาคม 51

หลายเดือนที่ผ่านมาผมใช้เวลาหมดไปกับการนั่งๆนอนๆกินเงินเดือนเฉยๆ พร้อมกับช่วยบริษัท

ประกอบหุ่น แอคชั่นฟิกเกอร์ BoydPod , Groove Rider ( อนึ่ง บริษัทที่ดุแลผมนั้นเป็นบริษัทลูกของนายทุนซึ่งมีหน้าที่ผลิตสินค้าพรีเมียม แพ็คแกจ รวมถึงผลิตของเล่น แต่เหตุที่ถูกสั่งให้มาดูแลผมทำนิตยสารเพราะอะไรไม่ทราบ) การถูกสั่งให้มาช่วยโรงงานประกอบหุ่นยนต์บ้าบอ มันทำให้ผมเซ็งในระดับ 8.7 ริกเตอร์ จนเผลอคิดที่จะลาออกไปแล้วด้วยซ้ำ เพราะสิ่งที่ผมทำมันไม่ได้ใกล้งานทำหนังสือเลยสักนิด

ถึงแม้ผมจะกำหนดตัวดัมมี่ ( หมายถึงเค้าโครงร่างของนิตยสาที่ระบุรายละเอียดไว้ทุกหน้าเช่นหน้า 18 คืออะไร มีเนื้อหาอย่างไร) เสร็จสรรพตั้งแต่ช่วงเดือนกรฏาคมแล้ว ก็ตามแต่เบื้องบนก็ยังไม่เคาะซะที

กระทั่งเดือนตุลาหลัง  ในที่สุดเบื้องบนก็อนุมัติให้ทำ ดัมมี่ถูกอนุญาต ส่วนชื่อหนังสือ นั้นถูกสั่งให้ใช้ชื่อ ‘ 2B : Upgrade Your Life’ ด้วยเหตุผล

“ชื่อหนังสือมันตรงกับชื่อบริษัทที่นายทุนจ้างมาเพื่อดูแลโปรเจ็คนิตยสารเล่มนี้”

สารภาพวตามจริงจนถึงวันนี้ผมก็ยังไม่สามารถอธิบายได้ว่าสโลกแกนด์และชื่อหนังสือนั้นเกี่ยวข้อง

กันยังไง (วะ)

ฉะนั้นด้วยเหตุผลทางธุรกิจ 2B ตายตั้งแต่ชื่อนิตยสารแล้ว ซึ่งการที่หนังสือถูกตั้งด้วยชื่อนี้ แน่นอนผม

ไม่ยอมรับ เพราะมันไม่ได้สื่ออะไรถึงความเป็นนิตยสารเล่มนี้เลยแม้แต่นิดเดียว  

ผมก็ได้แต่ก็คิดว่า “ช่างมัน”  

                ………………….

                ………………….

                พฤศจิกายน  51

2B รับสมาชิกใหม่เข้ามา 3 คน หลังจากที่ผม กับพี่เป้ก บรรณาธิการบริหาร ฝ่ายประสานงานตั้งแต่นัดสัมภาษณ์ไปจนถึงขอหัวนิตยสารกับทางสันติบาล  และมือวาดภาพประกอบประจำนิตยสาร อยู่โยงเฝ้าออฟฟิศร่วม 5เดือน   

เริ่มจาก พี่เตย กราฟฟิคดีไซเนอร์จากนิตยสาร เธอกับฉัน จุ๋ม เพื่อนจากในชุมฃนสเปซ และ ไอ้ต้นเพื่อนจาก สวนดุสิตที่กำลังเบื่องาน

คนแรกไม่ได้ห่วงเพราะมีประสบการณ์การทำงานติดตัวมาแล้ว

ส่วนสองคนหลังไม่เคยมีใครมีประสบการณ์การทำนิตยสารมาก่อน ไอ้ต้นแม้จะผ่านงานเขียนที่มหาลัยอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้เก่งกาจถึงขนาดฝากฝีฝากไข้ได้ ส่วนจุ๋มเรื่องทักษะการเขียนหายห่วงแต่ประสบการณ์การทำนิตยสารนับได้เป็น 0  แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะผมเชื่อว่าทั้งคู่ทำได้

พร้อมๆกับที่ผมได้ชักชวน ทราย และ เอียว เพื่อนในชุมชนชาวสเปซเข้ามาแจมด้วยสนุกๆ หลังจากที่ทั้งสองแสดงความจำนงต์อยากรวมสนุกด้วย

เล่มแรกกองบรรณาธิการ 2B ตกลงทำธีมกางเกงยีนส์แทน

โดยจะมีสัมภาษณ์ใหญ่และขึ้นปกโดยวงดนตรีระดับตำนาน ‘โมเดิร์นด็อก’ เพราะ โมเดิร์นด็อก ไปทำโปรเจ็คร่วมกับ Lee ในการออกแบบยีนส์ ช่างเข้ากับธีมหนังสือเราทีเดียว โดยหวังว่าอานิสงฆ์ของเฮียทั้ง 3 จะทำให้ 2B ดังเปรี้ยงป้าง  แล้วพี่เป้กก็เป็นธุระติดต่อกับทาง Lee เพื่อเป็นตัวกลางนัดแนะโมเดิร์นด็อกมาให้เรา

                การที่พวกเราไม่มีความรู้เรื่องยีนส์เลยแม้แต่น้อย ครั้นจะเปิดอินเตอร์เน็ตหาข้อมูลก็เกรงว่าเนื้อที่ทั้ง 24 หน้าที่เราวางไว้เพื่อบอกเล่าเรื่องยีนส์  แฟนพันธุ์แท้เท่านั้นจึงจะช่วยเราได้

แล้ว ไอ้ยู เพื่อนผู้พึงพาได้เสมอก็ช่วยนำเบอร์ของพี่วิโรจน์ ประคองศรี แฟนพันธุ์แท้กางเกงยีนส์ปี 2005 มามอบให้ ทำให้การทำงานเรื่องนี้ง่ายขึ้นเยอะ

            ………………..

                ………………..

                ธันวาคม 51

                เดือนนี้เราเร่งปิดเล่มแรก ทว่าหลายอย่างไม่เป็นใจ

Lee นัดโมเดิร์นด็อกไม่ได้

เรามีข้อมูลครบเกือบทุกอย่างแต่ไม่สามารถปิดเล่มได้เพราะ หาคนขึ้นปกไม่ได้

ผมถูกคุณบีผู้ดูแลโปรเจ็คด่าเป็นครั้งแรก

ผมปรึกษาทีมงานและไอ้ยูเพื่อหาวิธีแก้ปัญหา ยูให้เบอร์ศิลปินแนวๆมามากมายแต่สุดท้ายก็ไม่ได้โทรไป  เพราะช่วงนั้นไม่มีใครฮอทพออีกทั้งฝีมือถ่ายภาพของผมยังไม่ถึงขั้นจะถ่ายใครขึ้นปกได้และเราไม่มีงบจ้างช่างภาพ

แล้วพี่เป้กก็ชี้ทางสว่างเสนอให้เราเปลี่ยนเป็น LOVEis เพราะเราวางตลาดเล่มแรกกุมภาพันธุ์ก็เล่นฉบับแห่งความรักมันซะเลย โดยหวังว่าพี่บอย โกสิยพงษ์ และพลพรรค LOVEiS ช่วยให้ 2B เป็นที่รู้จักไม่แพ้พี่ป็อด โป้ง เมธี   โดยคอนเน็คชั่นอันแนบแน่นของพี่เป๊กกับพี่บอย โกสิยพงษ์นั้นเป็นประโยชร์ยิ่งในการผูกสัมพันธุ์ทุกอย่างผ่านไปได้โดยง่าย ทว่า นัดทุกอย่างถูกเลื่อนเป็นมกราคมเนื่องจาก ศิลปิน LOVEiS ติดคอนเสิร์ตปีใหม่นั่นทำให้เนื้อหา 2B ช้าลง

ยังไงก็ตามผมหวังว่ามันจะทัน กุมภาพันธุ์

……………………

…………………..

มกราคม 52

ปีใหม่ทุกอย่างเริ่มคืบหน้า แต่ทรายและเอียวขอถอนไปตั้งแต่ปีที่แล้วเนื่องจากเวลาไม่พอ

แม้โมเดิร์นด็อกวงที่จะใช้เป็นปกในเล่มถัดไปยังติดต่อไม่ได้ แต่โชคดีที่ LOVEiS ไฟเขียวอนุมัติให้เราสัมภาษณ์  ผมและทีมงานใช้เวลา 1 สัปดาห์ทำงานแบบห่ามรุ่งหามค่ำ มีอยู่คืนนี้ผมกับจุ๋มรอสัมภาษณ์พี่ป็อดจนถึงเวลา 2 ทุ่ม ที่ร้านอาหารย่านทองหล่อ นี่ถือเป็นโชคดีจากการที่ผูกสัมพันธุ์กับ LOVEis เพราะนั่นทำให้ผมมีโอกาสพูดคุยกับพี่ป็อดเพื่อชวนขึ้นปกในเล่มถัดไป ซึ่งพี่ป็อดก็ไม่ขัดร้อมให้ผมโทรนัดกับทางผู้จัดการส่วนตัวได้เลย

เดือนนี้ค่อนข้างจะไฟลนก้น บางคืนผมนั่งอีดีทงานอยู่เพียงรลำพังจนถึง ห้าทุ่ม พร้อมเขียนโน๊ตแจกแจงงานที่ทุกคนต้องทำในวันรุ่งขึ้น เพื่อที่พรุ่งนี้เช้าผมจะได้ไปดำเนินการสัมภาษณ์และเก็บงานอื่นๆที่คั่งข้างเสร็จ

แต่แล้วเนื้อหาก็เสร็จไม่ทัน เพราะจัดอาร์ตเวิร์คไม่เสร็จและเหตุผลด้านความล่าช้าเรื่องอื่นๆ

ผมถูกด่าเช็ดเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ ในฐานะ บรรณาธิการ